• logo

Yuhanna İncili

İncil John göre ( Yunanca : Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην , romanizasyonlarda :  Euangélion kata Iōánnēn olarak da bilinen, John İncili , ya da sadece John ) dört dördüncü İncillerdeki . Bu bakanlığı son derece şematik hesabını içeren İsa yedi "işaretleri" sonuçlanan ile, Lazarus yükseltmesi (habercisi İsa'nın dirilişini konularında ilgilenen söylemler ( "Ben") ve yedi kilise-sinagog tartışma sırasında kompozisyon) [1]Thomas'ın dirilmiş İsa'yı "Rabbim ve Tanrım" olarak ilan etmesiyle sonuçlandı. [2] Son ayetler, "İsa'nın Mesih, Tanrı'nın Oğlu olduğuna ve size inanmanın O'nun adıyla yaşama sahip olabileceğine inanabilmeniz için" amacını ortaya koymaktadır. [3] [4]

John, MS 70 ve muhtemelen daha öncesine kadar uzanan kökenlere dair işaretler içermesine rağmen , MS 90-110 [5] civarında nihai biçimine ulaştı . [6] Diğer üç İncil gibi, anonimdir, ancak adsız bir " İsa'nın sevdiği öğrenciyi " geleneklerinin kaynağı olarak tanımlar . [7] [8] Büyük olasılıkla bir " Johannine topluluğu " [9] [10] içinde ortaya çıkmıştır ve stil ve içerik olarak üç Johannine epistlesiyle yakından ilişkili olduğu için çoğu bilim adamı, Kitap ile birlikte dört kitabı ele alır . Aynı yazardan olmasa da , Johannine edebiyatının tek bir külliyatı olarak vahiy . [11]

Yazarlık

Kompozisyon

Yuhanna'nın müjdesi, tüm İncillerde olduğu gibi anonimdir. [12] Yuhanna 21: 24-25, Sevgili Öğrenciye atıfta bulunur ve onu şöyle ifade eder: "Bu, bu şeylere tanıklık eden ve onları yazan öğrencidir ve biz onun tanıklığının doğru olduğunu biliyoruz; ama daha birçok şey de var. İsa yaptı; eğer hepsi yazılsaydı, sanırım dünyanın kendisi yazılacak kitapları içermezdi. " [9] İlk kez Irenaeus tarafından onaylanan erken Hıristiyan geleneği (c. 130 - c. 202 AD), bu öğrenciyi Havari Yuhanna ile özdeşleştirdi , ancak çoğu bilim insanı bu hipotezi terk etti ya da çok zayıf tuttu [13] - örneğin, Müjde, iyi Yunanca yazılmıştır ve sofistike teoloji sergiler ve bu nedenle basit bir balıkçının işi olması olası değildir. [14] Bu ayetler daha çok, müjdenin özünün, bir takipçiler topluluğu tarafından toplanan, korunan ve yeniden şekillendirilen "tanıklık eden öğrencinin" tanıklığına (belki de yazılı) dayandığını ima eder (pasajın "biz") ve tek bir takipçinin ("I") bu materyali yeniden düzenlediğini ve belki de son bölümü ve diğer pasajları son İncil'i üretmek için eklediğini. [9] Çoğu bilim adamı, John'un nihai biçimine MS 90-110 civarında ulaştığına inanmaktadır. [5] Karmaşık tarihi göz önüne alındığında, birden fazla kompozisyon yeri olabilir ve yazar Yahudi gelenek ve göreneklerine aşina olsa da, bunları sık sık açıklığa kavuşturması, Filistin dışındaki karışık bir Yahudi / Yahudi olmayan veya Yahudi bağlamı için yazdığını ima eder. .

Richard Bauckham ve diğerlerinin, John'un müjdesinin görgü tanıklarının ifadesini koruduğuna dair son argümanları genel kabul görmedi. [15] [16] Yazar, 1-12. Bölümler için bir "işaret kaynağı" (bir mucizeler koleksiyonu), İsa'nın tutuklanması ve çarmıha gerilmesinin öyküsü için bir "tutku kaynağı" ve söylemler, ancak bu hipotezler çok tartışılıyor; [17] Mark ve Luka'nın bir versiyonunu biliyor gibi görünüyor, onlarla aynı sırayla düzenlenmiş bazı kelime dağarcığı öğelerini ve olay kümelerini paylaştığı için [18] [19], ancak bu İncillerdeki anahtar terimler yok veya neredeyse öyleyse, onları tanıyorsa bağımsız olarak yazmakta özgür hissettiğini ima ediyordu. [19] İbranice kutsal yazılar, 14 doğrudan alıntıyla [20] önemli bir kaynaktı (Markos'ta 27'ye, Matta'da 54, Luka'da 24'e karşılık) ve imalar ve yankılar dahil edildiğinde etkileri büyük ölçüde arttı. [21] Yuhanna'nın doğrudan alıntılarının çoğu, Yahudi kutsal kitaplarının bilinen herhangi bir versiyonuyla tam olarak uyuşmuyor. [22]

Ortam: Johannine topluluğu tartışması

20. yüzyılın büyük bölümünde, bilim adamları varsayımsal "paradigması içerisinde John Müjdeyi yorumlanır Johannine topluluk ," [23] anlamına gelen Musevi Sinagogu itibaren aforoz geç-1 yüzyıl Hıristiyan topluluktan gospel sprang (muhtemelen anlam olduğunu Yahudi cemaati) [24] , vaat edilen Yahudi mesih olarak İsa'ya olan inancından dolayı. [25] Toplumu esasen mezhepçi olarak gören ve erken Hıristiyanlığın ana akımının dışında duran bu yorum, 21. yüzyılın ilk on yıllarında [26] giderek daha fazla sorgulanmaktadır ve şu anda sosyal, dini ve Müjdenin tarihsel bağlamı. [27] Yine de, bir bütün olarak Johannine edebiyatı (müjde, üç Johannine epistles ve Vahiy'den oluşur), İsa'ya yoğun bir bağlılık geliştirirken ortaya çıktığı Yahudi kültüründen ayrı tutan bir topluluğa işaret eder. Paraclete aracılığıyla yakın temas halinde oldukları bir Tanrı'nın kesin ifşası . [28]

Yapı ve içerik

İsa , Duccio Maesta'sından kalan 11 öğrencisine Veda Söylemini veriyor , 1308–1311

Bilginlerin çoğu, Yuhanna'nın müjdesinde dört bölüm görür: bir önsöz (1: 1-18); genellikle " İşaretler Kitabı " (1: 19–12: 50) olarak adlandırılan hizmetin bir hesabı ; İsa'nın öğrencileriyle geçirdiği son gecenin ve bazen Yüce Kitap olarak adlandırılan tutku ve dirilişin hikayesi (13: 1–20: 31); ve bir sonuç (20: 30–31); bunlara, çoğu akademisyenin orijinal metnin bir parçasını oluşturmadığına inandığı bir son söz eklendi (Bölüm 21). [29] [30]

  • Prolog, okuyuculara İsa'nın gerçek kimliği, dünyanın yaratıldığı ve insan şeklini alan Tanrı Sözü hakkında bilgi verir; [31] Yahudilere geldi ve Yahudiler onu reddetti, ancak "ismine inanan onu kabul eden herkese (Hıristiyan inananlar çemberi), Tanrı'nın çocukları olma gücünü verdi." [32]
  • İşaretler Kitabı (İsa'nın hizmeti): İsa öğrencilerini çağırır ve dünyevi hizmetine başlar. [33] O, dinleyicilerini uzun söylemlerle Baba Tanrı hakkında bilgilendirmek, iman edecek herkese sonsuz yaşam sunmak ve öğretilerinin gerçekliğinin işaretleri olan mucizeler yapmak için bir yerden bir yere seyahat eder, ancak bu, dini otoritelerle gerginlik yaratır. (5: 17-18 gibi erken bir tarihte ortaya çıkmıştır), ortadan kaldırılması gerektiğine kim karar verir. [33] [34]
  • Zafer Kitabı, İsa'nın gökteki babasına dönüşünü anlatır: Öğrencilerini fiziksel varlığı olmadan gelecek yaşamlarına nasıl hazırladığını ve kendisi ve onlar için dua ettiğini, ardından ihanetini, tutuklanmasını, yargılanmasını, çarmıha gerilmesini ve sonrasını anlatır. diriliş görünüşleri. [34]
  • Sonuç, "İsa'nın Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna ve size inanmanın O'nun adına yaşama sahip olabileceğine inanabileceğiniz" olan müjdenin amacını ortaya koymaktadır. [3]
  • Zeyilname, Bölüm 21, İsa'nın diriliş sonrası Celile'deki görünüşlerini, mucizevi balık avını , Petrus'un çarmıha gerilişinin kehanetini ve Sevgili Öğrenci'nin kaderini anlatır . [3]

Yapı oldukça şematiktir: Lazarus'un dirilişiyle (İsa'nın dirilişinin habercisi) doruğa ulaşan yedi "işaret" ve Thomas'ın dirilmiş İsa'yı "Rabbim ve benim Tanrı "(aynı başlık, İmparator Domitian tarafından iddia edilen dominus et deus , kompozisyon tarihinin bir göstergesi). [2]

İlahiyat

Rylands papirüs yaklaşık 125 tarihli bilinen en eski Yeni Ahit parçası olduğunu.

Kristoloji

Bilim adamları, Yuhanna'nın İsa'yı açıkça ilahi olarak görmesine rağmen, onu aynı şekilde açıkça tek Tanrı'ya tabi kıldığı konusunda hemfikirler. [35] Üçlü Birlik fikri, İbranice tektanrıcılığın ve mesih fikrinin, Tanrı, dünya ve aracı Kurtarıcı arasındaki ilişkiye dair Yunan fikirlerinin ve Mısır'ın üç parçalı ilahiyat kavramının birleşmesiyle ancak yavaşça gelişti. . [36] John "yüksek Kristoloji" ilahi olarak İsa'yı tasvir ve önceden varolmayan, o "kendini Allah'a eşit yapmak" olduğunu Musevi iddialara karşı kendisini savunur [37] , [38] ve onun ilahi rolü hakkında açıkça görüşmeler ve yankılanan Yahweh ' s " Ben Am ben Am " yedi "ile ben Am kendisine ait" beyanlarına, [39] [Notlar 1]

Logolar

Önsözde Müjde, İsa'yı Logolar veya Söz olarak tanımlar . Gelen Antik Yunan felsefesi , terim logolar kozmik nedenle ilkesini anlamına geliyordu. [40] Bu anlamda , Tanrı'nın yoldaşı ve yaratılıştaki samimi yardımcısı olan İbranice Hikmet kavramına benziyordu . [ Kaynak belirtilmeli ] Helenistik Yahudi filozof Philo madde alanının Tanrı'nın yaratıcısı ve arabulucu olarak Logoları açıklanan bu iki temalar birleşti. Stephen Harris'e göre , müjde Philo'nun Logos tanımını uyarladı ve onu Logos'un enkarnasyonu olan İsa'ya uyguladı . [41]

Diğer bir olasılık, Logos başlığının Targumlar'da bulunan ilahi Söz kavramına dayanmasıdır (İbranice Kutsal Yazılar okunduktan sonra sinagogda okunan Aramice tercüme / yorumlar). Targumlar'da (hepsi birinci yüzyıldan sonrasına tarihlenen ancak ilk materyalin korunmasına dair kanıtlar sağlayan), ilahi Söz kavramı Philo'ya benzer bir şekilde, yani Tanrı'nın dünyayla etkileşimi için (yaratılıştan başlayarak) kullanılmıştır. ve özellikle halkı, örneğin İsrail, Mısır'dan "RAB'bin Sözü" eylemiyle kurtulmuşsa, hem Philo hem de Targumlar Söz'ün, Keruvlar ve Kutsallar Kutsalı, vb. arasında tezahür ettiğini tasavvur ederler. [42]

Çapraz

İsa'nın Yuhanna'daki ölümünün tasviri, dört İncil arasında benzersizdir. O, dolaylı fedakarlığın göstergesi olan kefaret teolojisinin türlerine dayanıyor gibi görünmüyor [43], bunun yerine İsa'nın ölümünü onun yüceltilmesi ve Baba'ya dönüşü olarak sunuyor. Benzer şekilde, Sinoptik İncillerin [44] üç "tutku tahmini" yerine Yuhanna'da İsa'nın nasıl yüceltileceğini veya "yükseleceğini" açıkladığı üç örnekle değiştirilir. [45] "Yukarı kaldırılmış" fiili (Yunanca: ὑψωθῆναι, hypsōthēnai ) , John'un haç teolojisinde iş başında olan çift girişini yansıtır , çünkü İsa hem fiziksel olarak çarmıha gerildiğinde dünyadan yükselmiştir, hem de aynı zamanda, yüceltilmiş ve yüceltilmiş. [46]

Ayinler

Akademisyenler, John'un kutsal ayinlere atıfta bulunup bulunmadığı ve ne sıklıkta atıfta bulunulduğu konusunda hemfikir değiller , ancak mevcut akademik görüş, çok az sayıda olası referans olduğu, eğer varlarsa , vaftiz ve Efkaristiya ile sınırlı oldukları yönünde . [47] Aslında, Yuhanna'nın Son Akşam Yemeği hesabında Evkaristinin hiçbir kurumu yoktur (onun yerine öğrencilerinin ayaklarını yıkayan İsa gelir) ve vaftiz ile yeniden doğuş arasında açık bir şekilde bağlantı kuran bir Yeni Ahit metni yoktur. [48]

Bireycilik

Sinoptik İncil'lere kıyasla, dördüncü İncil, Kilise'nin kurumsal doğasından ziyade bireyin İsa ile ilişkisine vurgu yapması açısından belirgin bir şekilde bireyseldir. [49] [50] Bu, büyük ölçüde, Müjde boyunca İsa'nın çeşitli aforistik sözlerinin tutarlı bir şekilde tekil gramer yapısı aracılığıyla başarılır. [49] [Notlar 2] İnananların din değiştirmelerinin ardından yeni bir gruba gelenlere vurgu, Yuhanna'da bariz bir şekilde yoktur, [49] ve bir "kişisel eş-miras" teması vardır, yani, mümin ile İsa arasındaki yakın kişisel ilişki. Müminin İsa'da ve İsa'da müminle "ikamet ettiği" yer. [50] [49] [Notlar 3] John'un bireysel eğilimleri, potansiyel olarak, bireysel inanan düzeyinde elde edilen, gerçekleştirilmiş bir eskatolojiye yol açabilir ; bununla birlikte, bu kavranan eskatoloji, "ortodoks", fütürist eskatolojik beklentilerin yerini alacak değil, "yalnızca [onların] bağıntılı" olması gerektiğidir. [51]

Hazreti Yahya

Yahya'nın Baptist anlatımı, sinoptik İncillerinkinden farklıdır. Bu müjdede, Yuhanna "Baptist" olarak adlandırılmaz. [52] Baptistin hizmeti İsa'nın hizmetiyle örtüşüyor ; Onun İsa'nın vaftiz açıkça ifade edilmez, ama İsa verdiği tanık belirsiz değildir. [52] Evangelist, Yahya'nın İsa'yı vaftiz etme hikâyesini neredeyse kesin olarak biliyordu ve bunu teolojik olarak hayati bir şekilde kullanıyordu. [53] Belki de İsa hareketini hareketlerinin bir parçası olarak gören Baptist mezhebinin üyelerine cevaben Vaftizci'yi İsa'ya tabi kılar. [54]

Yahya'nın müjdesinde, İsa ve öğrencileri, Vaftizci Yahya'nın Hirodes tarafından hapsedilip idam edilmesinden önce İsa'nın hizmetinin başlarında Yahudiye'ye giderler. John'unkinden daha büyük bir vaftiz hizmetini yönetiyor. İsa Semineri hiçbir tarihsel doğru bilgileri içeren, siyah olarak bu hesabı puan. [55] İsa Semineri'ndeki Kutsal Kitap tarihçilerine göre, Yuhanna halkın zihninde İsa'dan daha büyük bir mevcudiyete sahipti. [56]

Gnostisizm

20. yüzyılın ilk yarısında, başta Rudolph Bultmann olmak üzere birçok bilim insanı, Yuhanna İncili'nin Gnostisizm ile ortak unsurlara sahip olduğunu şiddetle savundu . [54] Hristiyan Gnostisizm, 2. yüzyılın ortalarına kadar tam olarak gelişmedi ve bu nedenle 2. yüzyıl Proto-Ortodoks Hıristiyanları, onu incelemek ve çürütmek için çok çaba sarf ettiler. [57] John'un müjdesinin Gnostisizm unsurlarını içerdiğini söylemek, Gnostisizmin yazarın ona cevap vermesini gerektiren bir seviyeye geldiğini varsaymaktır. [58] Örneğin Bultmann, Yuhanna İncili'nin açılış temasının, önceden var olan Logolar ve Yuhanna'nın İncil'indeki ışık-karanlık ikiliğinin orijinal olarak John'un benimsediği Gnostik temalar olduğunu savundu. Diğer bilim adamları (örneğin, Raymond E. Brown ) önceden var olan Logos temasının Atasözleri Kitabı'nın sekizinci bölümündeki daha eski Yahudi yazılarından kaynaklandığını ve Philo Judaeus tarafından Helenistik Yahudilikte bir tema olarak tamamen geliştirildiğini iddia ettiler . [59] Kumran'da Lut Gölü Parşömenlerinin keşfi , bu kavramların Yahudi doğasını doğruladı. [60] April DeConick , bir Gnostik teolojiyi desteklemek için John 8: 56'yı okumayı önerdi, [61] ancak son zamanlardaki araştırmalar onun okumasına şüphe uyandırdı. [62]

Gnostikler John'u okudu, ancak onu Gnostik olmayanlardan farklı bir şekilde yorumladı. [63] Gnostisizm, kurtuluşun gnosis , gizli bilgiden geldiğini öğretti ve Gnostikler İsa'yı bir kurtarıcı olarak değil, bilginin açıklayıcısı olarak gördüler. [64] Barnabas Lindars gospel kurtuluşu ancak ortaya bilgelik, özel olarak inanç (kelimenin tam anlamıyla inanç yoluyla elde edilebileceğini öğretir iddia içine İsa). [65]

Raymond Brown, "Yukarıdaki uzaylı dünyadan gelen, ne kendisinin ne de onu kabul edenlerin bu dünyadan olmadığını söyleyen [66] ve onları cennetteki bir eve götürmek için geri dönmeye söz veren Johannine'nin fotoğrafı [ 67] gnostik dünya resmine uydurulabilir (Tanrı'nın Yuhanna 3:16 [68] ' deki dünyaya olan sevgisi olmasa bile ). " [69] Yahya'nın müjdesi ile Gnostisizm arasındaki benzerliklerin Yahudi Kıyamet literatüründeki ortak köklerden kaynaklanabileceği öne sürülmüştür . [70]

Diğer yazılarla karşılaştırma

Bir Süryani Hıristiyan dan St John Evangelist yorumlandığıdır, Rabbula İncil'de

Sinoptik İnciller ve Pauline edebiyatı

Yuhanna İncili , malzemesinin seçimi, teolojik vurgusu, kronolojisi ve edebi üslubu bakımından sinoptik İncil'lerden önemli ölçüde farklıdır ve bazı tutarsızlıkları çelişkilere varmaktadır. [71] Aşağıda, anlatılarına ekledikleri materyalin tek bir alandaki farklılıklarına bazı örnekler verilmiştir: [72]

Synoptics'te bulunan ancak John'da bulunmayan materyalJohn'da bulunan ancak Synoptics'te bulunmayan materyal
Anlatı benzetmeleriSembolik söylemler
Tanrı'nın KrallığıSonsuz yaşamı öğretmek
Bitiş zamanı (veya Olivet) söylemiGerçekleşmiş eskatolojiye vurgu
Dağ Vaaz ve Rab'bin Duasıİsa'nın "veda söylemi"
Yuhanna'nın İsa'nın vaftiziİsa ve Yuhanna arasındaki etkileşim
Rab'bin Sofrası'nın kurumuİsa "cennetin ekmeği" olarak
İsa'nın BaşkalaşımÜst odadaki sahneler
Şeytan'ın İsa'nın GünahıŞeytan, Yahuda aracılığıyla çalışan İsa'nın muhalifi olarak
Şeytanların şeytan çıkarılmasıİblis şeytan çıkarma yok

Özetlerde, İsa'nın bakanlığı tek bir yıl sürüyor, ancak Yuhanna'da üç Fısıh'a atıfta bulunulduğu gibi üç yıl sürüyor. Olayların hepsi aynı sırada değildir: İsa'nın Beytanya'da meshettiği zaman ve İsa'nın hizmetinin başlangıcında meydana gelen Mabedin temizlenmesi gibi, çarmıha gerilme tarihi de farklıdır . [73]

Yuhanna'dan Kana'daki düğün, İsa'nın Samaritan kadınla kuyudaki karşılaşması ve Lazarus'un yükselişi gibi pek çok olay özetle paralel değildir ve çoğu bilim adamı yazarın bunları adlı bağımsız bir kaynaktan aldığına inanır. " işaretler müjde ", İsa'nın ikinci bir "söylem" kaynağından konuşmaları [74] [19] ve erken bir ilahiden önsöz. [75] Müjde, Yahudi kutsal kitaplarından kapsamlı bir şekilde yararlanır: [74] Yuhanna, onlardan doğrudan alıntılar yapar, onlardan önemli figürlere atıfta bulunur ve onlardan anlatıları birçok söylemin temeli olarak kullanır. Yazar, Yahudi olmayan kaynaklara da aşinaydı: Örneğin, önsözün Logos'u (yaratılışın başlangıcından itibaren Tanrı ile olan Söz), hem Yahudi Bilgeliği kavramından hem de Yunan filozofları John'dan türetilmiştir. 6 sadece göçü değil, aynı zamanda Greko-Romen gizem kültlerini de ima eder ve Yuhanna 4, Samaritan mesih inançlarını ima eder . [76]

John, İsa'nın vaftizi, [77] Oniki'nin çağrısı, şeytan çıkarma, benzetmeler ve Başkalaşım gibi Sinoptiklerden sahnelerden yoksundur . Tersine, İsa'nın Kana'daki düğünde suyu şaraba dönüştürmesi, Lazarus'un dirilişi, İsa'nın öğrencilerinin ayaklarını yıkaması ve Kudüs'e birçok ziyaret gibi Sinoptikler'de bulunmayan sahneleri içerir. [73]

Dördüncü müjdede, İsa'nın annesi Meryem sık sık bahsedilmesine rağmen asla adıyla tanımlanmaz. [78] [79] Yuhanna, İsa'nın 6: 42'de " Yusuf'un oğlu" olarak bilindiğini iddia ediyor . [80] Yahya için, İsa'nın menşe şehri önemsizdir, çünkü o bu dünyanın ötesinden , Baba Tanrı'dan gelir . [81]

Yahya, İsa'nın vaftizinden doğrudan söz etmezken [77] [73] , Vaftizci Yahya'nın Kutsal Ruh'un inişini , İsa'nın Sinoptikler'deki vaftizinde olduğu gibi, bir güvercin olarak tanımlamasından alıntı yapıyor . [82] [83] İsa'nın Major sinoptik konuşmalar da dahil olmak üzere devamsızlık Dağ Vaazı ve Olivet Söylem , [84] ve şeytanların şeytan çıkarma SYNOPTICS gibi asla söz. [77] [85] John, Oniki Öğrencinin tamamını listelemedi ve Synoptics'te adı bulunmayan en az bir öğrenciye, Nathanael adını verdi. Thomas'a , " Doubting Thomas " olarak tanımlanan, salt bir ismin ötesinde bir kişilik verilir . [86]

İsa, Söz (" Logos ") ile özdeşleştirilir ve Söz, teos (Yunanca "tanrı") ile özdeşleştirilir ; [87] Synoptics'te böyle bir tanımlama yapılmamıştır. [88] İsa, Markos'ta öğrencilerini tanrısallığını gizli tutmaya çağırıyor, ancak Yuhanna'da bunu tartışmaya çok açık, hatta kendisinden "BEN'İM" olarak bahsediyor, Tanrı'nın Çıkış'ta kendisine verdiği sözde kendisine verdiği unvan . Musa . SYNOPTICS olarak, baş teması Tanrı'nın Krallığı ve Cennetin Krallığı John'un teması sonsuz yaşamın kaynağı olarak İsa ve Krallık sadece iki kez söz edilirken, (özellikle Matthew ikincisi). [73] [85] Krallığın sinoptik beklentisinin aksine ( "gelecek" anlamına gelen parousia terimini kullanarak ), John daha bireyci, gerçekleştirilmiş bir eskatoloji sunar . [89] [Notlar 4]

Özetlerde, İsa'dan alıntılar genellikle kısa, özlü sözler şeklindedir; John'da genellikle daha uzun alıntılar verilir. Kelime hazinesi de farklıdır ve teolojik önemle doludur: İsa, Yuhanna'da "mucizeler" değil, onun ilahi kimliğini ortaya çıkaran "işaretler" yaratır. [73] Çoğu bilim adamı, Yuhanna'nın herhangi bir benzetme içermediğini düşünür . Daha ziyade , her bir öğenin belirli bir kişiye, gruba veya şeye karşılık geldiği Good Shepherd ve True Vine'a ait olanlar gibi metaforik hikayeler veya alegoriler içerir . Diğer akademisyenler doğurgan kadın [91] veya ölen tahıl [92] gibi hikayeleri benzetmeler olarak kabul ederler. [Notlar 5]

Sinoptiklere göre, İsa'nın tutuklanması tapınağın temizlenmesine bir tepkiydi, Yuhanna'ya göre ise Lazarus'un yükselişiyle tetiklendi. [73] Farisiler , daha homojen hukuki olarak tasvir ve sinoptik İncillerle İsa karşı yerine keskin bölünmüş olarak tasvir edilmiştir; onlar tartışmaya John'un hesaplarında sıkça. Nicodemus gibi bazıları, en azından kısmen İsa'ya sempati duyacak kadar ileri giderler. Bunun, inanç sistemlerinin ilkelerinden birini tartışan Ferisilerin daha doğru bir tarihsel tasviri olduğuna inanılıyor. [93]

Pauline literatürünün ortak vurgusu yerine John, bireyin Tanrı ile kişisel ilişkisini vurgular. [94]

Johannine edebiyatı

Yuhanna İncili ve üç Johannine mektubu teoloji ve üslup bakımından güçlü benzerlikler sergiler; Vahiy Kitabı da geleneksel olarak bunlarla bağlantılı ancak İncil'i gelen farklılık ve mektuplar tarzı ve hatta teolojide edilmiştir. [95] Mektuplar müjdeden daha sonra yazılmıştı ve müjde, Johannine Hristiyanları ile Yahudi sinagogu arasındaki kopuşu yansıtırken, Johannine topluluğunun kendisinin parçaladığı mektuplarda ("Onlar bizden çıktılar, ancak biz; çünkü bizden olsalardı, bizimle devam ederlerdi; ama dışarı çıktılar ... "- 1. Yuhanna 2:19). [96] Bu ayrılma, İsa'yı Mesih'le özdeşleştirmekte tereddüt eden, dünyevi hizmetin önemini en aza indiren ve dünyevi hizmetin önemini reddedenler için, "Mesih'in bilgisi" veya daha doğrusu Mesih'in doğasının anlaşılması olan Kristoloji üzerineydi. İsa'nın çarmıhtaki ölümünün kurtarıcı önemi. [97] Mektuplar, Tanrı'nın Oğlu'nun ebedi varlığını, yaşamının ve ölümünün kurtarıcı doğasını ve müjdenin "yüksek" Kristolojisinin diğer unsurlarını vurgulayarak bu görüşe karşı çıkıyorlar. [97]

Tarihsel güvenilirlik

Sinoptik İncillerde bulunan İsa'nın öğretileri, Yuhanna'da kaydedilenlerden çok farklıdır ve 19. yüzyıldan beri bilim adamları, bu Johannine söylemlerinin sinoptik benzetmelerden daha az olası olduğunu ve muhtemelen teolojik amaçlar için yazıldığını neredeyse oybirliğiyle kabul ettiler. . [98] Aynı şekilde, akademisyenler genellikle John'un tamamen tarihsel değere sahip olmadığı konusunda hemfikirdir: John'daki bazı sözler, sinoptik emsallerinden daha eski veya daha eskidir, onun Kudüs çevresindeki topografya temsili genellikle sinoptiklerden daha üstündür. İsa'nın Fısıh'tan önce idam edildiğine dair tanıklığı daha doğru olabilir ve İsa'yı bahçede sunması ve Yahudi yetkililer tarafından yapılan önceki toplantı muhtemelen tarihsel olarak sinoptik paralelliklerinden daha mantıklıdır. [99]

Temsilcilikler

Bede translating the Gospel of John on his deathbed, by James Doyle Penrose, 1902. Depicts the Venerable Bede as an elderly man with a long, white beard, sitting in a darkened room and dictating his translation of the Bible, as a younger scribe, sitting across from him, writes down his words. Two monks, standing together in the corner of the room, look on.
Bede ölüm döşeğinde John Müjdeyi tercüme yoluyla, James Doyle Penrose , 1902

Müjde canlı anlatımlarda tasvir edildi ve yapımlarda, skeçlerde , oyunlarda ve Tutku Oyunlarında ve filmlerde dramatize edildi . En son böyle betimlemesi 2014 filmi John Gospel David Batty yönettiği ve rivayet David Harewood ve Brian Cox ile, Selva Rasalingam İsa olarak. 2003 yapımı John Gospel filmi Philip Saville tarafından yönetildi ve Christopher Plummer tarafından anlatıldı , Henry Ian Cusick ise İsa rolünde .

Müjdenin bazı bölümleri müzik olarak ayarlandı. Böyle bir sahne, Steve Warner'ın Katolik Eğitimi İttifakı'nın 20. yıldönümü için yazdığı ve İşaretler Kitabı'ndan alınan lirik parçalar içeren güçlü marşı "Come and See" dir . Arasında Ayrıca, bazı besteciler yaptık ayarlar Tutku İncil'i tasvir olarak, en önemlisi bir tarafından bestelenen Johann Sebastian Bach bazı ayetler ödünç rağmen, Matthew .

Ayrıca bakınız

  • Johannine eserlerinin yazarlığı
  • İsa'nın Kronolojisi
  • Veda Söylemi
  • Ücretsiz Grace teolojisi
  • İncil uyumu
  • Son İncil
  • Egerton Gospel
  • Modern çevirilere dahil olmayan İncil ayetlerinin listesi
  • İncil Listesi
  • Yuhanna İncili'ndeki metin varyantları

Notlar

  1. ^ Beyanlar:
    • "Ben hayat ekmeğiyim " [6:35]
    • "Ben dünyanın ışığıyım " [8:12]
    • "Ben koyunların kapısıyım" [10: 7]
    • "Ben iyi çobanım " [10:11]
    • "Ben diriliş ve hayatım" [11:25]
    • " Yol, gerçek ve yaşam benim " [14: 6]
    • "Ben gerçek asmayım " [15: 1] .
  2. ^ Bauckham 2015 harvnb hatası: çoklu hedefler (2 ×): CITEREFBauckham2015 ( yardım ), John'un üçüncü tekil şahıs ifadesini tutarlı bir şekilde kullanmasıyla çelişir ("Kim ..."; "Kimse ..."; "Herkes ... ";" Kim olursa olsun ... ";" Hiç kimse ... ") yerine kullanabileceği alternatif üçüncü şahıs çoğul yapılarla (" Kimler ... ";" Herkes ... "; vb.) . Ayrıca, tek istisnanın önsözde ortaya çıktığını ve öyküsel bir amaca hizmet ettiğini, ancak sonraki aforizmaların "paraenetik bir işleve" hizmet ettiğini not eder.
  3. ^ Bkz. Yuhanna 6:56 , 10: 14–15 , 10:38 ve 14:10, 17, 20 ve 23 .
  4. ^ Gerçekleşmiş eskatoloji , CH Dodd (1884–1973)tarafından popülerleştirilenbir Hıristiyan eskatoloji teorisidir. Yeni Ahit'teki eskatolojik bölümleringelecekteki olaylara değil, bunun yerine İsa'nın hizmetine ve onun kalıcı mirasınaatıfta bulunduğunu kabul eder. [90] Başka bir deyişle, Hıristiyanlığın eskatolojik beklentilerinin zaten gerçekleştirildiğini veya yerine getirildiğini kabul eder.
  5. ^ Bkz. Zimmermann 2015 , s. 333–60.

Referanslar

Alıntılar

  1. ^ Lindars 1990 , s. 53.
  2. ^ a b Witherington 2004 , s. 83.
  3. ^ a b c Edwards 2015 , s. 171.
  4. ^ Burkett 2002 , s. 215.
  5. ^ a b Lincoln 2005 , s. 18.
  6. ^ Hendricks 2007 , s. 147.
  7. ^ Reddish 2011 , s. 13.
  8. ^ Burkett 2002 , s. 214.
  9. ^ a b c Kırmızımsı 2011 , s. 41.
  10. ^ Bynum 2012 , s. 15.
  11. ^ Harris 2006 , s. 479.
  12. ^ O'Day 1998 , s. 381.
  13. ^ Lindars, Edwards & Court 2000 , s. 41.
  14. ^ Kelly 2012 , s. 115.
  15. ^ Eve 2016 , s. 135.
  16. ^ Porter ve Fay 2018 , s. 41.
  17. ^ Kırmızımsı 2011 , s. 187-188.
  18. ^ Lincoln 2005 , s. 29–30.
  19. ^ a b c Fredriksen 2008 , s. sayfalandırılmamış.
  20. ^ Valantasis, Bleyle & Haugh 2009 , s. 14.
  21. ^ Yu Chui Siang Lau 2010 , s. 159.
  22. ^ Menken 1996 , s. 11-13.
  23. ^ Kuzu 2014 , s. 2.
  24. ^ Hurtado 2005 , s. 70.
  25. ^ Köstenberger 2006 , s. 72.
  26. ^ Kuzu 2014 , s. 2-3.
  27. ^ Bynum 2012 , s. 7,12.
  28. ^ Attridge 2006 , s. 125.
  29. ^ Moloney 1998 , s. 23.
  30. ^ Bauckham 2008 , s. 126.
  31. ^ Ağustos 2003 , s. 245.
  32. ^ Ağustos 2003 , s. 246.
  33. ^ a b Van der Watt 2008 , s. 10.
  34. ^ a b Kruse 2004 , s. 17.
  35. ^ Hurtado 2005 , s.53.
  36. ^ Hillar 2012 , s. 132.
  37. ^ İncil , Yuhanna 5:18
  38. ^ Hurtado 2005 , s. 51.
  39. ^ Harris 2006 , s. 302–10.
  40. ^ Greene 2004 , s. s37-.
  41. ^ Harris 2006 , s. 302–310.
  42. ^ Ronning 2010 .
  43. ^ İncil krş. Markos 10:45 , Romalılar 3:25
  44. ^ Kutsal Kitap Mark 8:31 , 9:31 , 10: 33–34 ve paragraflar.
  45. ^ İncil, Yuhanna 3:14 , 8:28 , 12:32
  46. ^ Kysar 2007 , s. 49–54. sfn hatası: birden çok hedef (2 ×): CITEREFKysar2007 ( yardım )
  47. ^ Bauckham 2015 , s. 83-84. sfn hatası: birden çok hedef (2 ×): CITEREFBauckham2015 ( yardım )
  48. ^ Bauckham 2015 , s. 89,94. sfn hatası: birden çok hedef (2 ×): CITEREFBauckham2015 ( yardım )
  49. ^ a b c d Bauckham 2015 . sfn hatası: birden çok hedef (2 ×): CITEREFBauckham2015 ( yardım )
  50. ^ a b Moule 1962 , s. 172.
  51. ^ Moule 1962 , s. 174.
  52. ^ a b Cross & Livingstone 2005 .
  53. ^ Barrett 1978 , s. 16.
  54. ^ a b Harris 2006 .
  55. ^ Funk 1998 , s. 365–440.
  56. ^ Funk 1998 , s. 268.
  57. ^ Olson 1999 , s. 36.
  58. ^ Kysar 2005 , s. 88ff.
  59. ^ Brown 1997 .
  60. ^ Charlesworth 2010 , s. 42.
  61. ^ DeConick 2016 , s. 13-.
  62. ^ Llewelyn, Robinson & Wassell 2018 , s. 14–23.
  63. ^ Çoğu 2005 , s. 121ff.
  64. ^ Skarsaune 2008 , s. 247ff.
  65. ^ Lindars 1990 , s. 62.
  66. ^ İncil , Yuhanna 17:14
  67. ^ İncil , Yuhanna 14: 2-3
  68. ^ İncil , Yuhanna 3:16
  69. ^ Brown 1997 , s. 375.
  70. ^ Kovacs 1995 .
  71. ^ Burge 2014 , s. 236–237.
  72. ^ Köstenberger 2013 , s. sayfalandırılmamış.
  73. ^ a b c d e f Burge 2014 , s. 236–37.
  74. ^ a b Reinhartz 2017 , s. 168.
  75. ^ Perkins 1993 , s. 109.
  76. ^ Reinhartz 2017 , s. 171.
  77. ^ a b c Funk & Hoover 1993 , s. 1–30.
  78. ^ Williamson 2004 , s. 265.
  79. ^ Michaels 1971 , s. 733.
  80. ^ İncil Yuhanna 6:42
  81. ^ Fredriksen 2008 .
  82. ^ Zanzig 1999 , s. 118.
  83. ^ Brown 1988 , s. 25-27.
  84. ^ Pagels 2003 .
  85. ^ a b Thompson 2006 , s. 184.
  86. ^ Walvoord ve Zuck 1985 , s. 313.
  87. ^ Ehrman 2005 .
  88. ^ Carson 1991 , s. 117.
  89. ^ Moule 1962 , s. 172–74.
  90. ^ Ladd ve Hagner 1993 , s. 56.
  91. ^ İncil , 16:21
  92. ^ İncil , 12:24
  93. ^ Neusner 2003 , s. 8.
  94. ^ Bauckham 2015 , s. sayfalandırılmamış. sfn hatası: birden çok hedef (2 ×): CITEREFBauckham2015 ( yardım )
  95. ^ Van der Watt 2008 , s. 1.
  96. ^ Moloney 1998 , s. 4.
  97. ^ a b Watson 2014 , s. 112.
  98. ^ Sanders 1995 , s. 57, 70–71.
  99. ^ Theissen & Merz 1998 , s. 36–37.

Kaynaklar

  • Attridge, Harold W. (2006). "Johannine Hıristiyanlığı için Edebi Kanıt" . Mitchell, Margaret M .; Young, Frances M .; Bowie, K. Scott (editörler). Cambridge Hıristiyanlık Tarihi . Cilt 1, Kökenlerden Konstantin'e. Cambridge University Press. ISBN 9780521812399. |volume=fazladan metin var ( yardım )
  • Aune, David E. (2003). "John, İncil". Westminster Yeni Ahit Sözlüğü ve Erken Hıristiyan Edebiyatı ve Retorik . Westminster John Knox Basın. ISBN 978-0-664-21917-8.
  • Barrett, CK (1978). St. John'a Göre İncil: Yunanca Metin Üzerine Yorum ve Notlarla Giriş (2. baskı). Philadelphia: Westminster John Knox Press . ISBN 978-0-664-22180-5.
  • Barton Stephen C. (2008). Bauckham, Richard; Mosser, Carl (editörler). Yuhanna İncili ve Hıristiyan Teolojisi . Eerdmans. ISBN 9780802827173.
  • Bauckham Richard (2008). "Sevgili Öğrencinin Tanıklığı Olarak Dördüncü İncil" . Bauckham, Richard'da; Mosser, Carl (editörler). Yuhanna İncili ve Hıristiyan Teolojisi . Eerdmans. ISBN 9780802827173.
  • Bauckham Richard (2007). Sevgili Öğrencinin Tanıklığı: Yuhanna İncili'nde Anlatı, Tarih ve Teoloji . Baker. ISBN 978-0-8010-3485-5.
  • Bauckham Richard (2015). Gospel of Glory: Johannine Theology'de Başlıca Temalar . Grand Rapids: Baker Akademik. ISBN 978-1-4412-2708-9.
  • Bauckham Richard (2015). "Ayinler ve Yuhanna İncili" . Boersma, Hans'ta; Harekete geçirme, Matthew (editörler). The Oxford Handbook of Sacramental Theology . Oxford University Press. ISBN 9780191634185.
  • Blomberg Craig (2011). Yuhanna İncilinin Tarihsel Güvenilirliği . InterVarsity Basın. ISBN 978-0-8308-3871-4.
  • Bourgel Jonathan (2018). "Yuhanna 4: 4–42: Yahudiler ve Samiriyeliler Arasında Bir Modus Vivendi Tanımlamak". İlahiyat Araştırmaları Dergisi . 69 (1): 39–65. doi : 10.1093 / jts / flx215 .
  • Brown, Raymond E. (1966). Yuhanna'ya Göre Müjde, Cilt 1 . İncil serisini çapa. 29 . Doubleday. ISBN 978-0-385-01517-2.
  • Brown, Raymond E. (1997). Yeni Ahit'e Giriş . New York: Anchor İncil. ISBN 0-385-24767-2.
  • Kahverengi, Raymond Edward (1988). İncil ve Yuhanna Mektupları: Kısa Bir Yorum . Liturjik Basın. ISBN 978-0-8146-1283-5.
  • Burge, Gary M. (2014). "Yuhanna İncili" . Evans, Craig A. (ed.). Tarihsel İsa'nın Routledge Ansiklopedisi . Routledge. ISBN 978-1-317-72224-3.
  • Burkett, Delbert (2002). Yeni Ahit'e ve Hıristiyanlığın kökenlerine giriş . Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-00720-7.
  • Bynum, Wm. Randolph (2012). Dördüncü İncil ve Kutsal Yazılar: Kutsal Yazılardaki Alıntıların Biçimini ve Anlamını Aydınlatmak, Yuhanna 19: 37'de . BRILL. ISBN 978-9004228436.
  • Carson, DA (1991). Sütun Yeni Ahit Yorumu: Yuhanna'ya Göre İncil . Grand Rapids: Wm. B. Eardmans.
  • Carson, DA; Moo, Douglas J. (2009). Yeni Ahit'e Giriş . HarperCollins Christian Publishing. ISBN 978-0-310-53955-1.
  • Charlesworth James (2010). "Dördüncü İncil'de Tarihsel İsa: Bir Paradigma Değişimi mi?" (PDF) . Tarihsel İsa Çalışmaları Dergisi . 8 (1): 3–46. doi : 10.1163 / 174551909X12607965419559 . ISSN  1476-8690 .
  • Chilton, Bruce; Neusner, Jacob (2006). Yeni Ahit'te Yahudilik: Uygulamalar ve İnançlar . Routledge. ISBN 978-1-134-81497-8.
  • Taraklar, William W. (1987). "Nag Hammadi, Gnostisizm ve Yeni Ahit Yorumu" . Grace İlahiyat Dergisi . 8 (2): 195–212. Arşivlenmiş orijinal 21 Ekim 2016'da . Erişim tarihi: 15 Temmuz 2016 .
  • Culpepper, R. Alan (2011). İncil ve Yuhanna Mektupları . Abingdon Press. ISBN 9781426750052.
  • Çapraz, Frank Leslie; Livingstone, Elizabeth A., eds. (2005). "Aziz Yuhanna İncili" . Hristiyan Kilisesi'nin Oxford Sözlüğü . New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280290-3.
  • DeConick, Nisan D (2016). "John İncili'nde Kim Saklanıyor? Johannine Teolojisini ve Gnostisizm Köklerini Yeniden Kavramsallaştırmak" . DeConick'te, Nisan D; Adamson, Grant (editörler). Gizli Tanrı'nın Tarihi: Batı Gnostik, Ezoterik ve Mistik Geleneklerde Gizlenme ve Vahiy . Routledge. ISBN 978-1-134-93599-4.
  • Denaux, Adelbert (1992). "Q-Logion Mt 11, 27 / Lk 10, 22 ve Yuhanna İncili" . Denaux'da, Adelbert (ed.). John and the Synoptics . Bibliotheca Ephemeridum Theologicarum Lovaniensium. 101 . Leuven Üniversitesi Yayınları. sayfa 113–47. ISBN 978-90-6186-498-1.
  • Dunn, James DG (1992). Yeni Ahit'te Antisemitizm Sorunu . ISBN 978-0-8028-4498-9.
  • Edwards, Ruth B. (2015). John'u Keşfetmek: İçerik, Yorumlama, Kabul . İncil Metinlerini Keşfetmek. Grand Rapids, Michigan: Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 978-0-8028-7240-1.
  • Ehrman, Bart D. (1996). Kutsal Yazıların Ortodoks Yolsuzluğu . Oxford University Press. ISBN 978-0-19-974628-6.
  • Ehrman, Bart D. (2005). İsa'yı Yanlış Alıntılamak: İncil'i Kimin Neden Değiştirdiğinin Arkasındaki Hikaye . HarperCollins. ISBN 978-0-06-073817-4.
  • Ehrman, Bart D. (2009). Tanrım, Kesildi . HarperOne. ISBN 978-0-06-117393-6.
  • Eve, Eric (2016). İncilleri Yazmak: Kompozisyon ve Hafıza . SPCK. ISBN 9780281073412.
  • Fredriksen, Paula (2008). İsa'dan Mesih'e: İsa'nın Yeni Ahit Görüntülerinin Kökenleri . Yale Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-300-16410-7.
  • Funk, Robert Walter; Hoover Roy W. (1993). Beş İncil: İsa'nın Otantik Sözlerinin Arayışı: Yeni Çeviri ve Yorum . Macmillan. ISBN 978-0-02-541949-0- İsa Semineri aracılığıyla .
  • Funk, Robert Walter (1998). İsa'nın İşleri: İsa'nın Gerçek İşlerinin Arayışı . HarperSanFrancisco. ISBN 978-0-06-062978-6- İsa Semineri aracılığıyla .
  • Greene, Colin JD (2004). Kültür Perspektifinde Kristoloji: Ufukları İşaretlemek . Eerdmans Yayıncılık Şirketi. ISBN 978-0-8028-2792-0.
  • Harris, Stephen L. (2006). İncil'i Anlamak (7. baskı). McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-296548-3.
  • Hendricks, Obrey M., Jr. (2007). "Yuhanna'ya Göre İncil" . Coogan'da, Michael D .; Brettler, Marc Z .; Newsom, Carol A .; Perkins, Pheme (editörler). The New Oxford Annotated Bible (3. baskı). Peabody, Massachusetts : Hendrickson Publishers, Inc. ISBN 978-1-59856-032-9.
  • Hillar Marian (2012). Logos'tan Trinity'ye . Cambridge University Press. ISBN 9781139505147.
  • Hurtado Larry W. (2005). İsa Nasıl Tanrı Oldu ?: İsa'ya İlk Adanma Hakkındaki Tarihsel Sorular . Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 978-0-8028-2861-3.
  • Keener Craig S. (2019). Christobiography: Bellek, Tarih ve İncillerin Güvenilirliği . Eerdmans. ISBN 9781467456760.
  • Kelly, Joseph F. (2012). Tarih ve Sapkınlık: Tarihsel Güçler Nasıl Doktrinsel Çatışmalar Yaratabilir . Liturjik Basın. ISBN 9780814659991.
  • Köstenberger, Andreas (2006). "Tapınağın Yıkımı ve Dördüncü İncil'in Kompozisyonu" . Lierman, John (ed.). Yuhanna İncili Üzerine Zorlayıcı Perspektifler . Mohr Siebeck. ISBN 9783161491139.
  • Köstenberger, Andreas (2013). John'la karşılaşmak . Baker Akademik. ISBN 9781441244857.
  • Köstenberger, Andreas J. (2015). Yuhanna'nın İncil ve Mektuplarının İlahiyatı: Söz, Mesih, Tanrı'nın Oğlu . Zondervan. ISBN 978-0-310-52326-0.
  • Kovacs, Judith L. (1995). "Şimdi Bu Dünyanın Hükümdarı Çıkarılacak mı: Yuhanna 12: 20-36'da Kozmik Savaş Olarak İsa'nın Ölümü". İncil Edebiyatı Dergisi . 114 (2): 227–47. doi : 10.2307 / 3266937 . JSTOR  3266937 .
  • Kruse Colin G. (2004). Yuhanna'ya Göre Müjde: Giriş ve Yorum . Eerdmans. ISBN 9780802827715.
  • Kysar, Robert (2005). John ile Yolculuklar: Dördüncü İncil'in Haritasını Çıkarmak . Baylor Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-1-932792-43-0.
  • Kysar, Robert (2007). John, Maverick İncil'i . Presbyterian Publishing Corp. ISBN 9780664230562.
  • Kysar, Robert (2007). "Yuhanna İncilinin Tarihsizleştirilmesi" . Anderson, Paul N .; Sadece, Felix; Thatcher, Tom (editörler). John, Jesus ve History, Cilt 1: Eleştirel Görüşlerin Eleştirel Değerlendirmeleri . İncil Edebiyatı Derneği Sempozyumu serisi. 44 . İncil Edebiyatı Derneği . ISBN 978-1-58983-293-0.
  • Ladd, George Eldon ; Hagner, Donald Alfred (1993). Yeni Ahit Teolojisi . Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 0-8028-0680-5.
  • Kuzu, David A. (2014). Metin, Bağlam ve Johannine Topluluğu: Johannine Yazılarının Sosyolinguistik Bir Analizi . A&C Siyah. ISBN 9780567129666.
  • Lincoln, Andrew (2005). St John'a Göre İncil: Siyahın Yeni Ahit Yorumları . Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4411-8822-9.
  • Lindars, Barnabas (1990). John . Yeni Ahit Kılavuzları. 4 . A&C Siyah. ISBN 978-1-85075-255-4.
  • Lindars, Barnabas; Edwards, Ruth; Mahkeme, John M. (2000). Johannine Edebiyatı . A&C Siyah. ISBN 978-1-84127-081-4.
  • Llewelyn, Stephen Robert; Robinson, Alexandra; Wassell, Blake Edward (2018). "Yuhanna 8:44 Şeytanın Bir Babası Olduğunu İfade Ediyor mu?". Novum Testamentum . 60 (1): 14–23. doi : 10.1163 / 15685365-12341587 . ISSN  0048-1009 .
  • Martin, Dale B. (2012). Yeni Ahit Tarihi ve Edebiyatı . Yale Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0300182194.
  • Menken MJJ (1996). Dördüncü İncil'de Eski Ahit Alıntıları: Metin Formunda Çalışmalar . Peeters Yayıncılar. ISBN 9789039001813.
  • Metzger, BM ; Ehrman, BD (1985). Yeni Ahit Metni . Рипол Классик. ISBN 978-5-88500-901-0.
  • Michaels, J. Ramsey (1971). "İsa'nın Tutkusu ve Dirilişinde Kendini Vahyinin Doğrulanması (18: 1–21: 25)". Yuhanna İncili . Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 978-1-4674-2330-4.
  • Moloney Francis J. (1998). Yuhanna İncili . Liturjik Basın. ISBN 978-0-8146-5806-2.
  • Çoğu Glenn W. (2005). Şüphe Thomas . Harvard Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-674-01914-0.
  • Moule, CFD (Temmuz 1962). "Dördüncü İncil'in Bireyciliği". Novum Testamentum . 5 (2/3): 171–90. doi : 10.2307 / 1560025 . JSTOR  1560025 .
  • Neusner, Jacob (2003). Talmud'a Davet: Bir Öğretici Kitap . Yahudilik Tarihinde Güney Florida Çalışmaları. 169 . Wipf ve Stock Yayıncıları. ISBN 978-1-59244-155-6.
  • O'Day Gail R. (1998). "John". Newsom'da, Carol Ann; Ringe, Sharon H. (editörler). Kadınların İncil Yorumları . Westminster John Knox Basın. ISBN 9780664257811.
  • Olson Roger E. (1999). Hristiyan Teolojisinin Öyküsü: Yirmi Yüzyıl Gelenek ve Reformu . Downers Grove, Illinois: InterVarsity Press. ISBN 978-0-8308-1505-0.
  • Pagels, Elaine H. (2003). İnancın Ötesinde: Thomas'ın Gizli İncili . New York: Random House. ISBN 0-375-50156-8.
  • Perkins, Pheme (1993). Gnostisizm ve Yeni Ahit . Fortress Press. ISBN 9781451415971.
  • Porter, Stanley E. (2015). John, İncil ve İsa: Johannine Sesi Peşinde . Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 978-0-8028-7170-1.
  • Porter, Stanley E .; Fay, Ron C. (2018). "Giriş". Porter, Stanley E .; Fay, Ron C. (editörler). Modern Yorumda Yuhanna İncili . Kregel Academic. ISBN 9780825445101.
  • Kırmızımsı Mitchell G. (2011). İncillere Giriş . Abingdon Press. ISBN 9781426750083.
  • Reinhartz, Adele (2017). "Yuhanna'ya Göre İncil" . Levine'de Amy-Jill; Brettler, Marc Z. (editörler). The Jewish Annotated New Testament (2. baskı). Oxford University Press. ISBN 9780190461850.
  • Ronning, John L. (2010). Yahudi Targumları ve John'un Logos Teolojisi . Hendrickson. ISBN 978-1-59856-306-1.
  • Sanders, EP (1995). İsa'nın Tarihsel Figürü . Penguin UK. ISBN 978-0-14-192822-7.
  • Kıdemli, Donald (1991). Yuhanna İncili'nde İsa'nın Tutkusu . İsa Serisi Tutkusu. 4 . Liturjik Basın. ISBN 978-0-8146-5462-0.
  • Skarsaune, Oskar (2008). Tapınağın Gölgesinde: Erken Hıristiyanlık Üzerindeki Yahudi Etkileri . InterVarsity Basın. ISBN 978-0-8308-2670-4.
  • Theissen, Gerd; Merz, Annette (1998) [1996]. Tarihsel İsa: Kapsamlı Bir Kılavuz . Fortress Press. ISBN 978-1-4514-0863-8.
  • Thompson, Marianne Maye (2006). "Yuhanna'ya Göre İncil" . Barton, Stephen C. (ed.). İncillere Cambridge Companion . Dine Cambridge Companions. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-80766-1.
  • Tuckett, Christopher M. (2003). "İncillere Giriş". Dunn, James DG'de; Rogerson, John William (editörler). İncil Üzerine Eerdmans Yorumu . Eerdmans. ISBN 978-0-8028-3711-0.
  • Valantasis, Richard; Bleyle, Douglas K .; Haugh, Dennis C. (2009). Tarihte ve Uygulamada İncil ve Hristiyan Yaşamı . Rowman ve Littlefield. ISBN 9780742570696.
  • Van den Broek, Roelof ; Vermaseren, Maarten Jozef (1981). Gnostisizm ve Helenistik Dinlerde Çalışmalar . Dinler, oryantaller dans l'Empire romainin öncülüğünü yapar. 91 . Leiden: EJ Brill. ISBN 978-90-04-06376-1.
  • Van der Watt, Ocak (2008). Johannine Gospel and Letters'a Giriş . Bloomsbury. ISBN 978-0-567-52174-3.
  • Walvoord, John F .; Zuck, Roy B, editörler. (1985). Kutsal Kitap Bilgisi Yorumu: Kutsal Yazıların Açıklaması . David C Cook. ISBN 978-0-88207-813-7.* Watson, Duane (2014). "Kristoloji" . Evans, Craig (ed.). Tarihsel İsa'nın Routledge Ansiklopedisi . Routledge. ISBN 9781317722243.
  • Williamson, Lamar, Jr. (2004). Yuhanna İncili'ni Vaaz Etmek: Yaşayan Sözü Bildirmek . Louisville: Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-22533-9.
  • Witherington Ben (2004). Yeni Ahit Hikayesi . Wm. B. Eerdmans Yayınları. ISBN 978-0-8028-2765-4.
  • Yu Chui Siang Lau, Theresa (2010). "İnciller ve Eski Ahit". Harding'de Mark; Nobbs, Alanna (editörler). Müjde Geleneğinin İçeriği ve Ortamı . Eerdmans. ISBN 9780802833181.
  • Zanzig, Thomas (1999). Tarih İsa, İnanç Mesih . Saint Mary's Press. ISBN 978-0-88489-530-5.
  • Zimmermann, Ruben (2015). İsa'nın Mesellerini Şaşırtmak: Yöntemler ve Yorum . Minneapolis: Fortress Press. ISBN 978-1-4514-6532-7.

Dış bağlantılar

Yuhanna İncili'nin çevrimiçi çevirileri:

  • Bible Gateway'de 70'den fazla dilde 200'den fazla sürüm
  • Unbound İncil Biola Üniversitesi'nden
  • David Robert Palmer, Yunancadan Çeviri
  • Metinsel varyantlarla Müjde Metni
  • Egerton Gospel metni; Yuhanna İncili ile karşılaştır
Yuhanna İncili
Müjde
Önceki Halleri
İncil'in arasında
Luke 		İncil'in Yeni Ahit
Kitapları 		Sonra gelen
Resullerin Havariler
Portallar
İlgili konulara erişim
  • P religion world.svgDin portalı
  • P christianity.svgHıristiyanlık portalı
  • Bible.malmesbury.arp.jpgİncil portalı

Wikipedia'nın Kardeş projeleri hakkında daha fazla bilgi edinin

  • Commons Medyası

  • Vikikitap'tan Ders Kitapları
  • Alıntılar
    Vikisöz dan

  • Wikisource'tan kaynak metinler

  • Wikiversity'den öğrenme kaynakları
Language
  • Thai
  • Français
  • Deutsch
  • Arab
  • Português
  • Nederlands
  • Türkçe
  • Tiếng Việt
  • भारत
  • 日本語
  • 한국어
  • Hmoob
  • ខ្មែរ
  • Africa
  • Русский

©Copyright This page is based on the copyrighted Wikipedia article "/wiki/Gospel_of_John" (Authors); it is used under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License. You may redistribute it, verbatim or modified, providing that you comply with the terms of the CC-BY-SA. Cookie-policy To contact us: mail to admin@tvd.wiki

TOP